Week 1: 23 oktober t/m 29 oktober 2017
Week 2: 30 oktober t/m 5 november 2017
Week 3: 6 november t/m 12 november 2017
Week 4: 13 november t/m 19 november 2017
vrijdag 8 december 2017
Video verslagen van onze Camino de Santiago 2017
Afgelopen week druk bezig geweest met het sorteren van de filmpjes en de foto's. Er zijn 5 video's van gemaakt. Hieronder staan ze en wanneer je van boven naar beneden de filmpjes bekijkt dan loop je samen met ons langs de Camino de Santiago.
Buy Me a Coffee
dinsdag 21 november 2017
maandag 13 november 2017
dinsdag 7 november 2017
Filmpje
Het is niet altijd even makkelijk om met de telefoon grotere hoeveelheden tekst te schrijven. Vandaar deze video:
maandag 30 oktober 2017
Een week onderweg!
Anderhalve week geleden alweer vanuit Nederland vertrokken naar Charritte de Bas in Zuid-Frankrijk.
Hier hebben Marja en Wiepko een leuke B&B en een prachtig oud huis. Hun B&B is te vinden via http://www.novasol.nl/p/FAP043
We hebben twee nachten bij hun gelogeerd. Erg gezellig en maandag 23 oktober heeft Marja ons naar Saint-Jean Pied de Port gebracht, van waaruit we zijn begonnen met wandelen.
We hadden ons zondag al ingeschreven en onze Camino Paspoorten al meegekregen, zodat we maandag meteen konden starten.
Dat was maar goed ook, want het werd een pittig dagje. Totaal 27 kilometer waarvan het grootste gedeelte stijging was naar 1400 meter. Daarna een afdeling naar een oud klooster. Bij de eerste stap van de afdaling voelde Alex dat zijn linkerknie niet helemaal lekker zat, maar met rustig aan doen zijn we goed aangekomen.
Het klooster werd gerund door Nederlandse ex-pelgrims en we kregen met onze Zweedse taal meteen een baan aangeboden. Nog maar even wachten ;-)
Het was warm weer deze dag, maar dat zou het de rest van de week ook nog zijn.
De volgende dag vroeg opgestaan om de volgende afstand de wandelen. Het traject was makkelijker dan gisteren. Ook wederom een prachtige route met mooie vergezichten.
´s Avonds in een gezellige albergue geslapen en nog met een grote club wandelaars (18 personen) uit eten geweest.
Overnachten doen we meestal in een albergue. Dit zijn veelal zalen met daarin een x-aantal stapelbedden. Niks luxe dus, maar je kunt er slapen en douchen.
Je wordt wel geacht om ´s avonds uiterlijk 22.00 uur stil te zijn en voor 08.00 uur ´s morgens vertrokken te zijn.
Woensdag was het de dag van Pamplona. Dit is de stad waar ze eens per jaar de stieren door de straten jagen. Ja, nog steeds...
Wel een gezellige stad overigens.
We hadden inmiddels al gemerkt dat het water uit de kraan hier niet te drinken is. Heel voortvarend hadden we gisterochtend onze waterblazen met leidingwater gevuld, maar dat hebben we weggegooid. De waterblazen hebben we daarna gevuld met schoon water uit een stroom (zelf gefilterd). De smaak (chloor) krijgen we echter niet meer uit de blazen, dus zijn we overgestapt op flessen water.
Dus dat biertje ´s middags hadden we meer dan verdiend.
Ook donderdag had Alex nog steeds last van zijn knie. Dit met name wanneer we omhoog of omlaag lopen en deze dag begon met omhoog lopen. Bovenaan de berg staan afbeeldingen die de pelgrims moeten voorstellen die naar Santiago zijn gewandeld.
Tussen de middag in een dorpje bij een albergue even een broodje en wat drinken gehaald. Helaas bleek achteraf het broodje niet goed te zijn. Vlak na ons vertrek vanuit die albergue begon Alex zich niet goed te voelen en niet veel later kwam het eerste deel van de lunch er weer uit. Dit heeft zich nog een aantal keren herhaald. Uiteindelijk wel de dagetappe uitgelopen maar in het dorp van bestemming er voor gekozen om een hotel te boeken in plaats van in een albergue te overnachten. Nu hadden we in ieder geval ons eigen toilet en dat is altijd prettig als je je niet lekker voelt. Rommy is even boodschappen gaan doen, maar toen die terugkwam kon die ook linea recta naar het toilet om haar lunch daar te deponeren. En zo lagen we allebei ziek op bed. De volgende ochtend waren we natuurlijk nog zo slap als een vaatdoekje en hebben we besloten om nog een dagje in het hotel te blijven. We noemen het een hotel maar dat mag eigenlijk niet zo heten. We sliepen op de zolderverdieping met een scheve wand, dus verschillende keren het hoofd gestoten. Daarnaast kon het raam niet open omdat het raam direct onder de schoorsteen van de keuken zat en de vette baklucht direct op onze kamer kwam (altijd lekker als je toch al niet in orde bent). Afijn, het eigen toilet maakte het weer meer dan goed.
Zaterdagochtend hebben we de stoute (wandel)schoenen aangetrokken en zijn we weer op pad gegaan. Het was qua terrein geen heel zware dag gelukkig want we waren nog steeds erg slap in het lijf. ´s Middags even een paar boodschappen gedaan, want er moest ondertussen toch weer eens wat anders dan fruit gegeten worden. Het werd een stukje stokbrood met kaas. Erg lekker, al hadden we er allebei ook genoeg aan. ´s Avonds lekker vroeg onder de wol gegaan.
Zondagochtend weer vroeg op pad. Als ontbijt hadden we wat fruit genomen en na een 2 uurtjes wandelen nog een stukje stokbrood gegeten. Dat heeft Alex de rest van de dag weer dwars gezeten helaas. Los van dat had hij ook nog steeds last van zijn knie.
In de albergue waar we ´s middags aankwamen, bleek dat er mogelijkheid was om je te laten masseren. Alex had zich meteen ingeschreven in verband met zijn knie. De masseuse dacht dat het een dijbeenspier probleem was. Vanaf nu na het lopen eerst maar even koelen en insmeren met Voltaren gel.
´s Avonds hebben we weer de eerste echte warme maaltijd gegeten sinds we ziek waren geworden.
En zo is het al weer maandag. Vandaag dus de zevende wandeldag gehad en ook vandaag genoten van de prachtige omgeving en de mooie uitzichten. Jammer dat je het op foto´s nooit zo goed kunt laten zien als het in werkelijkheid is. Vanavond lekker uit eten geweest en ook vandaag nog voor een lichte maaltijd gekozen (pasta) maar wel met een lekker Heineken biertje ;-))
Al met al een eerste week met de nodige ups en downs maar zeker ook met heel veel genieten van zowel het wandelen op zich als de prachtige omgeving!
Vergeet je niet aan te melden voor een automatische email na een update!
----
Hier hebben Marja en Wiepko een leuke B&B en een prachtig oud huis. Hun B&B is te vinden via http://www.novasol.nl/p/FAP043
We hebben twee nachten bij hun gelogeerd. Erg gezellig en maandag 23 oktober heeft Marja ons naar Saint-Jean Pied de Port gebracht, van waaruit we zijn begonnen met wandelen.
We hadden ons zondag al ingeschreven en onze Camino Paspoorten al meegekregen, zodat we maandag meteen konden starten.
Dat was maar goed ook, want het werd een pittig dagje. Totaal 27 kilometer waarvan het grootste gedeelte stijging was naar 1400 meter. Daarna een afdeling naar een oud klooster. Bij de eerste stap van de afdaling voelde Alex dat zijn linkerknie niet helemaal lekker zat, maar met rustig aan doen zijn we goed aangekomen.
Het klooster werd gerund door Nederlandse ex-pelgrims en we kregen met onze Zweedse taal meteen een baan aangeboden. Nog maar even wachten ;-)
Het was warm weer deze dag, maar dat zou het de rest van de week ook nog zijn.
De volgende dag vroeg opgestaan om de volgende afstand de wandelen. Het traject was makkelijker dan gisteren. Ook wederom een prachtige route met mooie vergezichten.
´s Avonds in een gezellige albergue geslapen en nog met een grote club wandelaars (18 personen) uit eten geweest.
Overnachten doen we meestal in een albergue. Dit zijn veelal zalen met daarin een x-aantal stapelbedden. Niks luxe dus, maar je kunt er slapen en douchen.
Je wordt wel geacht om ´s avonds uiterlijk 22.00 uur stil te zijn en voor 08.00 uur ´s morgens vertrokken te zijn.
Woensdag was het de dag van Pamplona. Dit is de stad waar ze eens per jaar de stieren door de straten jagen. Ja, nog steeds...
Wel een gezellige stad overigens.
We hadden inmiddels al gemerkt dat het water uit de kraan hier niet te drinken is. Heel voortvarend hadden we gisterochtend onze waterblazen met leidingwater gevuld, maar dat hebben we weggegooid. De waterblazen hebben we daarna gevuld met schoon water uit een stroom (zelf gefilterd). De smaak (chloor) krijgen we echter niet meer uit de blazen, dus zijn we overgestapt op flessen water.
Dus dat biertje ´s middags hadden we meer dan verdiend.
Ook donderdag had Alex nog steeds last van zijn knie. Dit met name wanneer we omhoog of omlaag lopen en deze dag begon met omhoog lopen. Bovenaan de berg staan afbeeldingen die de pelgrims moeten voorstellen die naar Santiago zijn gewandeld.
Tussen de middag in een dorpje bij een albergue even een broodje en wat drinken gehaald. Helaas bleek achteraf het broodje niet goed te zijn. Vlak na ons vertrek vanuit die albergue begon Alex zich niet goed te voelen en niet veel later kwam het eerste deel van de lunch er weer uit. Dit heeft zich nog een aantal keren herhaald. Uiteindelijk wel de dagetappe uitgelopen maar in het dorp van bestemming er voor gekozen om een hotel te boeken in plaats van in een albergue te overnachten. Nu hadden we in ieder geval ons eigen toilet en dat is altijd prettig als je je niet lekker voelt. Rommy is even boodschappen gaan doen, maar toen die terugkwam kon die ook linea recta naar het toilet om haar lunch daar te deponeren. En zo lagen we allebei ziek op bed. De volgende ochtend waren we natuurlijk nog zo slap als een vaatdoekje en hebben we besloten om nog een dagje in het hotel te blijven. We noemen het een hotel maar dat mag eigenlijk niet zo heten. We sliepen op de zolderverdieping met een scheve wand, dus verschillende keren het hoofd gestoten. Daarnaast kon het raam niet open omdat het raam direct onder de schoorsteen van de keuken zat en de vette baklucht direct op onze kamer kwam (altijd lekker als je toch al niet in orde bent). Afijn, het eigen toilet maakte het weer meer dan goed.
Zaterdagochtend hebben we de stoute (wandel)schoenen aangetrokken en zijn we weer op pad gegaan. Het was qua terrein geen heel zware dag gelukkig want we waren nog steeds erg slap in het lijf. ´s Middags even een paar boodschappen gedaan, want er moest ondertussen toch weer eens wat anders dan fruit gegeten worden. Het werd een stukje stokbrood met kaas. Erg lekker, al hadden we er allebei ook genoeg aan. ´s Avonds lekker vroeg onder de wol gegaan.
Zondagochtend weer vroeg op pad. Als ontbijt hadden we wat fruit genomen en na een 2 uurtjes wandelen nog een stukje stokbrood gegeten. Dat heeft Alex de rest van de dag weer dwars gezeten helaas. Los van dat had hij ook nog steeds last van zijn knie.
In de albergue waar we ´s middags aankwamen, bleek dat er mogelijkheid was om je te laten masseren. Alex had zich meteen ingeschreven in verband met zijn knie. De masseuse dacht dat het een dijbeenspier probleem was. Vanaf nu na het lopen eerst maar even koelen en insmeren met Voltaren gel.
´s Avonds hebben we weer de eerste echte warme maaltijd gegeten sinds we ziek waren geworden.
En zo is het al weer maandag. Vandaag dus de zevende wandeldag gehad en ook vandaag genoten van de prachtige omgeving en de mooie uitzichten. Jammer dat je het op foto´s nooit zo goed kunt laten zien als het in werkelijkheid is. Vanavond lekker uit eten geweest en ook vandaag nog voor een lichte maaltijd gekozen (pasta) maar wel met een lekker Heineken biertje ;-))
Al met al een eerste week met de nodige ups en downs maar zeker ook met heel veel genieten van zowel het wandelen op zich als de prachtige omgeving!
Vergeet je niet aan te melden voor een automatische email na een update!
----
zaterdag 7 oktober 2017
Het gaat beginnen!
September was toch nog redelijk druk. Ja echt! Ik weet dat we helemaal vrij zijn maar het was toch een erg drukke maand. Druk met lopen, druk met afspraken nakomen met vrienden, druk met het (winter)klaar maken van de tuin zodat er volgend jaar alleen maar hoeft te worden gemaaid, druk met het overzetten van alle betalingen op automatische incasso zodat het allemaal vanzelf gaat en druk met de laatste voorbereidingen en inkopen voor onze eerste uitdaging Santiago de Compostella.
We zijn zelfs vorig weekend nog naar Frank in Linköping geweest. Ook Nick en zijn vriendin Angelica waren van de partij en zo was de hele familie weer even gezellig bij elkaar.
De nieuwe wandelstokken zijn binnen en Rommy heeft besloten om ook maar een paar zooltjes te laten aanmeten. Die hebben we afgelopen maandag nog maar even uit Karlstad opgehaald. Dezelfde dag hebben we ook gebruikt om hemel en aarde te bewegen om op korte termijn een nieuw scherm op mijn Samsung S8 te krijgen (was gevallen, gebroken en niets meer op te zien behalve een lichtgroene gloed). Dat snel vervangen viel nog niet mee. Alle grote leveranciers zoals Telia en Elgiganten etc moeten zo'n telefoon opsturen en dan is ie gewoon tussen de 7 en 14 dagen onderweg. Dat kon dus niet want dan zijn wij al onderweg naar Nederland. Uiteindelijk kregen we een tip van een medewerker van NetonNet dat er net een nieuw winkeltje was geopend in het grote winkelcentrum waar we waren en dat die het wel zou kunnen regelen. En ja hoor, hieperdepiep hoera! De jongeman in deze winkel kon hem binnen twee uurtjes maken. Die twee uurtjes hebben Rommy en ik besteed om een beschermhoes te kopen voor de S8 en om even lekker te eten bij een "all you can eat" wokrestaurant. Want als je dan toch 3699 kronen gaat uitgeven voor een nieuw Samsung S8 scherm dan kan een lekkere wokmaaltijd er ook nog wel vanaf 😉
Afgelopen dinsdag zijn we naar de hogeschool in Stöllet gereden waar onze internationaal erkende 4-daagse Wilderness First Aid cursus werd gegeven. Het waren vier erg intensieve dagen maar zeker de moeite waard.
De komende dagen gaan we schoonmaken/wassen, tuinmeubels opruimen, laatste boodschappen doen en waarschijnlijk de rugzakken minimaal een keer of 6 inpakken, weer uitpakken en vervolgens weer opnieuw inpakken tot we helemaal tevreden zijn.
Komende week is het dan eindelijk zover en gaan we richting Nederland en Spanje!!
We zijn zelfs vorig weekend nog naar Frank in Linköping geweest. Ook Nick en zijn vriendin Angelica waren van de partij en zo was de hele familie weer even gezellig bij elkaar.
De nieuwe wandelstokken zijn binnen en Rommy heeft besloten om ook maar een paar zooltjes te laten aanmeten. Die hebben we afgelopen maandag nog maar even uit Karlstad opgehaald. Dezelfde dag hebben we ook gebruikt om hemel en aarde te bewegen om op korte termijn een nieuw scherm op mijn Samsung S8 te krijgen (was gevallen, gebroken en niets meer op te zien behalve een lichtgroene gloed). Dat snel vervangen viel nog niet mee. Alle grote leveranciers zoals Telia en Elgiganten etc moeten zo'n telefoon opsturen en dan is ie gewoon tussen de 7 en 14 dagen onderweg. Dat kon dus niet want dan zijn wij al onderweg naar Nederland. Uiteindelijk kregen we een tip van een medewerker van NetonNet dat er net een nieuw winkeltje was geopend in het grote winkelcentrum waar we waren en dat die het wel zou kunnen regelen. En ja hoor, hieperdepiep hoera! De jongeman in deze winkel kon hem binnen twee uurtjes maken. Die twee uurtjes hebben Rommy en ik besteed om een beschermhoes te kopen voor de S8 en om even lekker te eten bij een "all you can eat" wokrestaurant. Want als je dan toch 3699 kronen gaat uitgeven voor een nieuw Samsung S8 scherm dan kan een lekkere wokmaaltijd er ook nog wel vanaf 😉
Afgelopen dinsdag zijn we naar de hogeschool in Stöllet gereden waar onze internationaal erkende 4-daagse Wilderness First Aid cursus werd gegeven. Het waren vier erg intensieve dagen maar zeker de moeite waard.
Tja, en wat doe je dan?
De komende dagen gaan we schoonmaken/wassen, tuinmeubels opruimen, laatste boodschappen doen en waarschijnlijk de rugzakken minimaal een keer of 6 inpakken, weer uitpakken en vervolgens weer opnieuw inpakken tot we helemaal tevreden zijn.
Komende week is het dan eindelijk zover en gaan we richting Nederland en Spanje!!
woensdag 6 september 2017
Knak rug Knak stok
En zo gaat de tijd ineens heel snel....
Afgelopen week was de afsluiting van een periode van 11,5 jaar met onze eigen buitensportwinkel hier in Zweden. We hebben de laatste vier weken de nieuwe eigenaars in de winkel gehad om hen de "ins" en "outs" bij te brengen van het dagelijks draaien van een buitensportwinkel met internetwinkel.
Afgelopen vrijdag 1 september was het eindelijk zover dat alles overgedragen kon worden en dat Rommy en ik vrij zijn om te gaan en staan waar we willen.
Geen verplichtingen meer, geen moeilijke planningen meer met vertegenwoordigers, geen pakjes meer inpakken die op tijd weg moeten, geen emails meer bijhouden en beantwoorden, geen ruilingen of garantiezaken meer, niets van dat alles. We kunnen ons nu volledig concentreren op ons eerste doel, het lopen van de "Santiago de Compostella Frances".
Het harde trainen moet echter nog even wachten want alsof de duvel ermee speelt kneusde ik twee weken geleden een rib tijdens de verhuizing van prive spullen van de winkel naar huis (ik viel boven op een metalen punt van een antieke kassa die ik de trap op aan het sjouwen was) en verdraaide ik afgelopen week mijn onderrug. Dus nog even rustig aan doen en een ideale tijd dus om thuis nog wat dingen te regelen.
Qua materiaal zijn we nog even aan het stoeien met de wandelstokken. We hadden in eerste instantie gekozen voor de Black Diamond Distance Carbon FLZ stokken. Helaas gingen die van mij binnen 1 jaar al stuk (bij de drukknop waarmee je ze kunt inklappen). Gratis vervangen natuurlijk met daarbij de mededeling dat dit systeem volgend jaar zou worden verbeterd. Mochten ze voor die tijd weer breken dan zouden ze natuurlijk weer gratis vervangen zouden worden. Nu ging er afgelopen week bij Rommy ook een stok stuk op exact dezelfde plek. We hebben nu maar aangegeven dat we willen ruilen voor andere (Alpine Carbon Cork) stokken omdat we dit tijdens de trail natuurlijk niet kunnen gebruiken en we in de oude stokken eigenlijk geen vertrouwen meer hebben. Black Diamond heeft aangegeven de stokken te ruilen voor nieuwe Alpine Carbon stokken. Top service!
Afgelopen week was de afsluiting van een periode van 11,5 jaar met onze eigen buitensportwinkel hier in Zweden. We hebben de laatste vier weken de nieuwe eigenaars in de winkel gehad om hen de "ins" en "outs" bij te brengen van het dagelijks draaien van een buitensportwinkel met internetwinkel.
Afgelopen vrijdag 1 september was het eindelijk zover dat alles overgedragen kon worden en dat Rommy en ik vrij zijn om te gaan en staan waar we willen.
Geen verplichtingen meer, geen moeilijke planningen meer met vertegenwoordigers, geen pakjes meer inpakken die op tijd weg moeten, geen emails meer bijhouden en beantwoorden, geen ruilingen of garantiezaken meer, niets van dat alles. We kunnen ons nu volledig concentreren op ons eerste doel, het lopen van de "Santiago de Compostella Frances".
Het harde trainen moet echter nog even wachten want alsof de duvel ermee speelt kneusde ik twee weken geleden een rib tijdens de verhuizing van prive spullen van de winkel naar huis (ik viel boven op een metalen punt van een antieke kassa die ik de trap op aan het sjouwen was) en verdraaide ik afgelopen week mijn onderrug. Dus nog even rustig aan doen en een ideale tijd dus om thuis nog wat dingen te regelen.
Qua materiaal zijn we nog even aan het stoeien met de wandelstokken. We hadden in eerste instantie gekozen voor de Black Diamond Distance Carbon FLZ stokken. Helaas gingen die van mij binnen 1 jaar al stuk (bij de drukknop waarmee je ze kunt inklappen). Gratis vervangen natuurlijk met daarbij de mededeling dat dit systeem volgend jaar zou worden verbeterd. Mochten ze voor die tijd weer breken dan zouden ze natuurlijk weer gratis vervangen zouden worden. Nu ging er afgelopen week bij Rommy ook een stok stuk op exact dezelfde plek. We hebben nu maar aangegeven dat we willen ruilen voor andere (Alpine Carbon Cork) stokken omdat we dit tijdens de trail natuurlijk niet kunnen gebruiken en we in de oude stokken eigenlijk geen vertrouwen meer hebben. Black Diamond heeft aangegeven de stokken te ruilen voor nieuwe Alpine Carbon stokken. Top service!
maandag 31 juli 2017
Verkocht!
Begin van dit jaar hebben we onze buitensportwinkel hier in Zweden tekoop gezet. We kunnen immers geen bedrijf blijven runnen wanneer we de komende jaren zo'n 6 maanden per jaar niet aanwezig zijn.
En gisteren was de dag dat alles op zijn plek viel. De koper was gevonden, de prijs was overeen gekomen, de contracten uitonderhandeld en dus moest er nog maar één ding gebeuren ....... het tekenen van de koopaktes!
Per 9 augustus gaan we de nieuwe eigenaars inwerken en per 1 september nemen ze alles over en zijn we dus vrij om echt aan onze grote plannen te beginnen.
En gisteren was de dag dat alles op zijn plek viel. De koper was gevonden, de prijs was overeen gekomen, de contracten uitonderhandeld en dus moest er nog maar één ding gebeuren ....... het tekenen van de koopaktes!
Per 9 augustus gaan we de nieuwe eigenaars inwerken en per 1 september nemen ze alles over en zijn we dus vrij om echt aan onze grote plannen te beginnen.
WE HEBBEN ER ZIN IN!
woensdag 12 juli 2017
Voeten, voeten, au….
Hoe meer kilometers je maakt hoe gevoeliger je voeten zullen worden. Uiteindelijk zal je lichaam zich aanpassen aan wat je doet, maar soms moet je het daarbij een klein beetje helpen. Bij mij (Alex) begon een aantal maanden geleden mijn linkervoet wat te zeuren. Een beetje een doof gevoel bij de middelste twee tenen wat vervolgens overging in een zeurende pijn wanneer we lange afstanden liepen. Mijn voeten zijn het afgelopen jaar al ruim één maat gegroeid en in eerste instantie dacht ik dat het hiermee te maken had (groeipijntjes op 54-jarige leeftijd). Het ging echter niet over en toen we vervolgens ook nog iedere training met volle bepakking gingen lopen kwam al snel het besef dat ik er toch even naar moest laten kijken. Dus vorige week naar de “ortopedingenjör” (orthopeed). Na hem te hebben uitgelegd wat we gingen doen en hoe we aan het trainen waren, heeft hij naar mijn voeten bekeken en wist hij te vertellen dat mijn linker voorvoet iets doorgezakt leek. Dit had te maken met het vele lopen en ook met het snelle groeien van mijn voeten. Een beetje kip en ei verhaal. Door het groeien van de voeten worden ze wat langer en breder en door het langer en breder worden zakken mijn voeten iets door waardoor ze nog groter en breder worden. Oplossing is het aanmeten van speciale zooltjes waardoor er midden onder de voet, net achter de bol van de voet, meer steun komt. Gisteren de nieuwe zooltjes opgehaald en uitgeprobeerd. Ik moet zeggen…… ik geloof dat het werkt ;-)
De zooltjes zijn gemaakt van het zeer sterke EVA materiaal wat wij ook wel kennen uit de schoenen die we in de winkel verkopen. Ik heb de gipsafdrukken meegekregen dus in de toekomst kan ik, indien nodig, eenvoudig nieuwe laten gieten.
maandag 29 mei 2017
Sälen Fjällvandring (Bergwandeling)
Afgelopen weekend zijn we van thuis naar het 200 km noordelijker gelegen Sälen in Dalarna gereden. Dit om daar een fjällvandring, of te wel een bergwandeling, van drie dagen te gaan lopen.
Er moet nog veel getest worden (bijvoorbeeld de nieuwe tent...) en we moeten nog veel meer met volle bepakking trainen op vooral de bergbeklimmingen- en afdalingen. De route was ruim 50 km en de maximale hoogte zat rond de 948 meter.
Nadat ik de route digitaal had uitgetekend heb ik hem overgezet op Rommy's Garmin horloge zodat we altijd weer bij de auto zouden kunnen komen.
Die Garmin was lekker als backup omdat vooral het laatste stuk van de tocht niet duidelijk op de kaart was terug te vinden. De routes bleken daar echter perfect uitgezet te zijn en zeer goed te volgen.
Dus uiteindelijk krijg je natte voeten. Neoshell of Gore-Tex schoenen maakt allemaal niets uit, met voldoende water wordt alles nat. Toen we na 10 km bij onze overnachtingplek aankwamen bleek het lastig te zijn om daar een vlakke plek voor de tent te vinden. Het was nog vroeg dus besloten we om nog maar wat kilometers extra door te lopen (hier zouden we later erg blij om zijn).
Die Big Agnes tent.... die was helemaal perfect! Vrijwel geen gewicht, makkelijk op te zetten en voorzien van heel veel aflegvakjes zodat je alles gemakkelijk kwijt kunt. We hebben direct het opzetten tijdens regen getest en dat viel ook prima te doen.
Deze dag stond een beetje in het teken van de eindeloze klim. Van die klimmen waarbij je verschillende keren denkt, daarginds daar aan de horizon daar zal het wel vlakker worden. En als je daar dan bent dan zie je een vergelijkbaar uitzicht en blijk je nog niet eens op de helft te zijn. Zelfs toen we aan het eind van de dag hadden besloten om bij een bos-shelter te overnachten bleek die ineens, nadat we al helemaal op waren, toch ook nog weer zo'n kilometer schuin omhoog tegen een berg aan te liggen.... Maar we hebben ook die berg beklommen en een prima plek gevonden voor de tent. Het gemiddelde tempo viel vandaag door al dit klimmen terug naar 15,59 minuten per km terwijl we normaal met volle bepakking rond de 10,55 minuten per km zitten. Blij dus dat we de vorige dag 5 km extra gelopen hadden.
Keurig na 8 km was daar onze verlossing. Een rustpunt met schaduw, zon om de schoenen en sokken te drogen, en het belangrijkste.... een route bord met daarop Högfjällshotellet 5 km! Wat...... nog maar 5 km? Dan zijn we ruimschoots op tijd!
Al met al een heerlijke drie dagen gehad met erg veel inspanning door de grote hoogteverschillen. We weten echter dat die verschillen gedurende de AT nog veel groter zullen zijn dus dit was een prima training.
Er moet nog veel getest worden (bijvoorbeeld de nieuwe tent...) en we moeten nog veel meer met volle bepakking trainen op vooral de bergbeklimmingen- en afdalingen. De route was ruim 50 km en de maximale hoogte zat rond de 948 meter.
Nadat ik de route digitaal had uitgetekend heb ik hem overgezet op Rommy's Garmin horloge zodat we altijd weer bij de auto zouden kunnen komen.
De gelopen route
Die Garmin was lekker als backup omdat vooral het laatste stuk van de tocht niet duidelijk op de kaart was terug te vinden. De routes bleken daar echter perfect uitgezet te zijn en zeer goed te volgen.
Dag 1:
Donderdagmiddag zijn we aangekomen bij de start van onze tocht bij het Högfjällshotellet. Dus auto parkeren, rugzakken op en gaan. Direct ging het stevig omhoog en ging het pad van asfalt naar gravel naar keien.... We zouden deze dag maar zo'n 10 km lopen dus dat viel goed te doen. Waar we minder rekening mee hadden gehouden is dat er toch nog vrij veel sneeuw lag en dat er tevens erg veel smeltwater op de route was.
Veel water op en naast de route!
Dus uiteindelijk krijg je natte voeten. Neoshell of Gore-Tex schoenen maakt allemaal niets uit, met voldoende water wordt alles nat. Toen we na 10 km bij onze overnachtingplek aankwamen bleek het lastig te zijn om daar een vlakke plek voor de tent te vinden. Het was nog vroeg dus besloten we om nog maar wat kilometers extra door te lopen (hier zouden we later erg blij om zijn).
Daar staat ie de nieuwe tent....
Wel lekker zo'n shelter met vuurplaats en eettafel vlakbij je tent!
Die Big Agnes tent.... die was helemaal perfect! Vrijwel geen gewicht, makkelijk op te zetten en voorzien van heel veel aflegvakjes zodat je alles gemakkelijk kwijt kunt. We hebben direct het opzetten tijdens regen getest en dat viel ook prima te doen.
Dag 2:
Na een goede nacht slaap waren we de volgende dag weer redelijk fris en vlot op pad. De schoenen waren weer droog en dat zijn ze exact 200 meter gebleven. Daarna konden we ergens niet anders verder komen dan door erg natte heide het pad te vervolgen. Dus na zo'n 12 km waren we blij dat de schoenen weer even uit konden.
Deze kwamen we ook nog tegen, De huggorm (adder).
Dag 3:
Normaal doen we er zo'n kleine 2 uur over om wakker te worden, te ontbijten, in te pakken en in beweging te komen. Deze dag waren we echter al binnen 1,5 uur onderweg. We dachten namelijk dat er mogelijk een foutje in onze berekening zat (ik had de route immers met de hand op de kaart ingetekend...) en dat we in plaats van de geplande 10 km misschien nog wel ruim 19 a 20 km moesten lopen eer we weer bij de auto zouden zijn. Na ons eerste rustpunt, op zo'n 8 km lopen, zou dat echter wel duidelijk worden. Het was vandaag bloedheet (27 graden) en we hadden ons voorgenomen om, zodra we thuis waren, de BBQ weer eens op te stoken. Je moet dan je naturlijk wel op een redelijke tijd weer thuis zijn.
Het was natuurlijk wel 5 km alleen maar omhoog ;-)
Al met al een heerlijke drie dagen gehad met erg veel inspanning door de grote hoogteverschillen. We weten echter dat die verschillen gedurende de AT nog veel groter zullen zijn dus dit was een prima training.
vrijdag 19 mei 2017
Bye bye Wicki......hello Big Agnes
Zoals al geschreven na onze tocht naar Karlstad was de Nigor WickiUp4 tent niet helemaal wat we dachten dat we nodig zouden hebben. Wicki was echt heel mooi, niet te zwaar en lekker ruim maar stond niet op zichzelf en had ondersteuning nodig van tentharingen om te kunnen worden opgezet. Wanneer je die niet in de grond kunt krijgen (door stenen, rotsgrond of bevroren grond) dan kun je hem dus niet opzetten en heb je een probleem.
Dus op zoek naar wat anders. De nieuwe tent moet dan natuurlijk ook in Amerika te repareren/reclameren zijn, mag niets wegen en toch nog redelijk ruim zijn.
Eén van de meest gebruikte tenten tijdens de AT en PCT zijn de tenten van het Amerikaanse bedrijf Big Agnes. Dus zoeken en nog eens zoeken en uiteindelijk hebben we er in Denemarken eentje kunnen vinden die ook nog op voorraad was en waar ook nog redelijk snel een grondzeil bij te leveren was.
Afgelopen week is de nieuwe aanwinst binnen gekomen. Haar naam is Big Agnes Copper Spur HV UL 3 en we hebben haar natuurlijk direct even voor jullie op de foto gezet.
Tijdens onze volgende meerdaagse tocht zullen we eens kijken hoe dit bevalt!
Nigor WickiUp 4
Dus op zoek naar wat anders. De nieuwe tent moet dan natuurlijk ook in Amerika te repareren/reclameren zijn, mag niets wegen en toch nog redelijk ruim zijn.
Eén van de meest gebruikte tenten tijdens de AT en PCT zijn de tenten van het Amerikaanse bedrijf Big Agnes. Dus zoeken en nog eens zoeken en uiteindelijk hebben we er in Denemarken eentje kunnen vinden die ook nog op voorraad was en waar ook nog redelijk snel een grondzeil bij te leveren was.
Afgelopen week is de nieuwe aanwinst binnen gekomen. Haar naam is Big Agnes Copper Spur HV UL 3 en we hebben haar natuurlijk direct even voor jullie op de foto gezet.
Big Agnes Copper Spur HV UL 3
De andere kant van deze tent ziet er exact hetzelfde uit (wel in spiegelbeeld dan...) want ze heeft twee ingangen. Ze weegt met haar 1,76 kg echt haast niets en zelfs inclusief de footprint van 227 gram blijft ze keurig onder de 2 kg.... en dat voor een 3 persoons tent!
Door de twee bogen tussen de binnen- en buitentent is dit een zelfstaande tent. Ze kan dus prima staan zonder dat je per se haringen moet gebruiken. Er zitten wel een paar lichtgewicht haringen bij om wat te kunnen afspannen maar het hoeft dus niet.
Door de twee bogen tussen de binnen- en buitentent is dit een zelfstaande tent. Ze kan dus prima staan zonder dat je per se haringen moet gebruiken. Er zitten wel een paar lichtgewicht haringen bij om wat te kunnen afspannen maar het hoeft dus niet.
dinsdag 2 mei 2017
Training naar Karlstad
Vrijdag t/m zondag zijn we van thuis in Edebäck/Hagfors naar Karlstad gelopen over de Klarälvsbanan. Dit is een geasfalteerde oude spoorweg van ruim 90 km lang tussen Hagfors en Karlstad. De Klarälvsbanan is een onderdeel van de Klarälvsleden, een 220 km lange fietsroute hier in Värmland Zweden. Niet de allermooiste route om te lopen (je loopt namelijk alleen maar op asfalt) maar we zouden dit nog een keer doen dus waarom niet nu direct.
Dus gelopen als training en met volle bepakking. Rommy met zo'n 16 kilo en ik met zo'n 18 kilo.
Voor een eerste keer met alle bepakking op je rug moeten we zeggen "dat viel nog niet mee". We hebben na dag één nog wat geschoven met spullen zodat het voor Rommy iets lichter werd. We hebben nu uit eigen ervaring wel heel duidelijk kunnen merken waarom thru-hikers iedere keer praten over gewicht, gewicht en nog eens gewicht.... Bij ons zullen er dan ook zeker dingen gaan veranderen na zo'n eerste test.
Bijvoorbeeld de tent. Heel mooi, niet te zwaar en ruim zo'n Nigor WickiUp 4 maar hij staat niet op zichzelf en heeft dus ondersteuning nodig van tentharingen om te kunnen worden opgezet. Wanneer je die niet in de grond kunt krijgen (door stenen, rotsgrond of bevroren grond) dan kun je hem dus niet opzetten en heb je een probleem.
We hebben rond de dertig kilometer per dag gelopen en waren zondag om 16.00 uur moe maar voldaan bij de finish. Pijnlijke voeten (asfalt lopen is slecht voor je voeten) maar zeer tevreden over deze stevige eerste hike met (te) volle bepakking.
dinsdag 28 maart 2017
Wintertraining
Wonen in Zweden geeft op zijn zachtst gezegd "uitdagende" omstandigheden wanneer we het hebben over de looptraining.
Toen we vorig jaar zomer begonnen met trainen hebben we heel wat routes hier in Värmland gelopen. Iedere keer dat we routes aan het plannen waren hielden we er extra rekening mee dat er wel veel hoogteverschillen in de route moesten zitten.
Reden voor trainen met veel hoogte verschillen is dat tijdens de Appalachian Trail (AT) het "berg op berg af" een vrijwel dagelijkse routine zal zijn. Ik heb gelezen dat we gedurende de hele AT een hoogteverschil gaan lopen gelijk aan het ongeveer 16 keer beklimmen van de Mount Everest. We moeten dus zorgen dat vooral onze voeten, benen en natuurlijk conditie hierop voorbereid zijn.
Nu is berg op berg af hier in de omgeving niet zo'n probleem. Behalve natuurlijk wanneer het winter is. Kleine bospaden kunnen we al snel vergeten zodra er meer dan 15 cm sneeuw gevallen is. We moeten dan uitwijken naar de gravel-wegen waar zo nu en dan een sneeuwschuiver, trekker of soms nog een auto doorheen komt.
In de sporen van die voertuigen kunnen we dan nog wel een beetje lopen en dit systeem gaat goed totdat het een keer dooit, vervolgens weer vriest en dan sneeuwt. Je krijgt dan een laag ijs onder de sneeuw en dan wordt het echt te gevaarlijk om door trainen. De enige optie die dan nog overblijft is door te gaan op asfalt. Tenminste als we dan nog schoon asfalt kunnen vinden.
Toen we vorig jaar zomer begonnen met trainen hebben we heel wat routes hier in Värmland gelopen. Iedere keer dat we routes aan het plannen waren hielden we er extra rekening mee dat er wel veel hoogteverschillen in de route moesten zitten.
Reden voor trainen met veel hoogte verschillen is dat tijdens de Appalachian Trail (AT) het "berg op berg af" een vrijwel dagelijkse routine zal zijn. Ik heb gelezen dat we gedurende de hele AT een hoogteverschil gaan lopen gelijk aan het ongeveer 16 keer beklimmen van de Mount Everest. We moeten dus zorgen dat vooral onze voeten, benen en natuurlijk conditie hierop voorbereid zijn.
Nu is berg op berg af hier in de omgeving niet zo'n probleem. Behalve natuurlijk wanneer het winter is. Kleine bospaden kunnen we al snel vergeten zodra er meer dan 15 cm sneeuw gevallen is. We moeten dan uitwijken naar de gravel-wegen waar zo nu en dan een sneeuwschuiver, trekker of soms nog een auto doorheen komt.
In de sporen van die voertuigen kunnen we dan nog wel een beetje lopen en dit systeem gaat goed totdat het een keer dooit, vervolgens weer vriest en dan sneeuwt. Je krijgt dan een laag ijs onder de sneeuw en dan wordt het echt te gevaarlijk om door trainen. De enige optie die dan nog overblijft is door te gaan op asfalt. Tenminste als we dan nog schoon asfalt kunnen vinden.
Om ons een beetje te wapenen tegen de gladheid gebruiken we 's winters wel wandelschoenen met spikes in de zolen. Zodoende hebben we in ieder geval nog wat grip.
woensdag 22 maart 2017
Waarom
Waarom wil je in hemelsnaam ruim over de 10000 km gaan trainen/hiken in drie jaar tijd?
Hm…..tja, de WAAROM vraag.
Het korte en meest simpele antwoord is ... waarom niet!
Het langere antwoord: we houden ervan om te hiken, we houden ervan om te reizen en hebben het idee dat we nog vrijwel niets hebben gezien van de wereld. We houden van uitdagingen en dit is wel een gigantische uitdaging. En we denken ook dat we nu nog op een leeftijd zijn dat we het, met de nodige training, nog steeds moeten kunnen. We zijn natuurlijk nog niet echt stokoud maar het meeste piep is er al wel af. Daarnaast is "thru hiking" iets dat we nog nooit hebben gedaan en zoals Pippi Langkous zou zeggen:
We zijn ondertussen al 6 maanden aan het trainen en oriënteren en het gevoel dat we dit echt moeten gaan doen is hierdoor alleen maar groter geworden.
Als bij ons allebei iets zo'n sterk een "yes" gevoel geeft dan moeten we er gewoon voor gaan. We hebben dus ons bedrijf te koop gezet en zijn druk bezig met het plannen van deze grote uitdagingen. "We love it!"
Hm…..tja, de WAAROM vraag.
Het korte en meest simpele antwoord is ... waarom niet!
Het langere antwoord: we houden ervan om te hiken, we houden ervan om te reizen en hebben het idee dat we nog vrijwel niets hebben gezien van de wereld. We houden van uitdagingen en dit is wel een gigantische uitdaging. En we denken ook dat we nu nog op een leeftijd zijn dat we het, met de nodige training, nog steeds moeten kunnen. We zijn natuurlijk nog niet echt stokoud maar het meeste piep is er al wel af. Daarnaast is "thru hiking" iets dat we nog nooit hebben gedaan en zoals Pippi Langkous zou zeggen:
“Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan”.
We zijn ondertussen al 6 maanden aan het trainen en oriënteren en het gevoel dat we dit echt moeten gaan doen is hierdoor alleen maar groter geworden.
Als bij ons allebei iets zo'n sterk een "yes" gevoel geeft dan moeten we er gewoon voor gaan. We hebben dus ons bedrijf te koop gezet en zijn druk bezig met het plannen van deze grote uitdagingen. "We love it!"
maandag 13 maart 2017
Wat
Lange-afstand hiken wordt wereldwijd ook wel "thru-hiken" genoemd.
Je loopt met je rugzak met daarin alles wat je nodig hebt binnen één wandelseizoen van punt A naar punt B of de andere kant op van punt B naar punt A. Het gaat hierbij dus om serieuze afstanden die vaak tussen de 3 en 6 maanden in beslag nemen.
Santiago de Compostella
Momenteel is het plan om te beginnen met een test/trainings route in Spanje. Hiervoor gebruiken we de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella en beginnen we onder in Frankrijk in het plaatsje St.Jean Pied de Port. De totale afstand is dan ongeveer 763 km maar misschien lopen we helemaal door tot aan de kust en dan is het iets meer dan 800 km.
Mocht je een mooie film over deze tocht willen zien kijk dan de film "The Way" van Emilo Estevez met in de hoofdrol Martin Sheen.
Trailer van de film.
Oud collega's van ons hebben vlak bij St.Jean Pied de Port een huis in Charritte-De-Bas en de bedoeling is dat we eind oktober vanuit Zweden, via Nederland, rustig door Frankrijk afzakken. Onderweg hier en daar wat kamperen en vervolgens dan bij hun overnachten en de auto parkeren. Na de tocht proberen we via het openbaar vervoer weer bij hun terug te komen om de auto weer op te halen.
Appalachian Trail
Als deze route in Spanje goed gaat dan gaan we ons in maart 2018 proberen te storten op de ruim 3500 km lange Appalachian Trail aan de oostkust van Amerika. Deze trail loopt van Springer Mountain in Georgia helemaal naar Katahdin Mountain in Maine.
Mocht je interesse hebben in de interactieve kaart van de Appalachian Trail dan kun je die HIER inzien.
Dit is een doel welke vraagt om een serieuze voorbereiding. Niet alleen qua lichamelijke training maar ook wat betreft research naar materiaal, type route, visa's, wat mag mee en wat moeten we daar nog aanschaffen, etc.....
Andere tochten in Europa
Blijven we het leuk vinden dan willen we ook nog kijken naar het lopen van de Nijmeegse Vierdaagse met onze jongens, het PieterPad, de nieuwe Elfsteden wandelroute in Friesland en de Kings Trail in Zweden.
Abonneren op:
Posts (Atom)